ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
شب هفتم محرم که در کوچه و خیابانهای گلشهر و دیگر مناطق مهاجرنشین مانند پنجتن، التیمور، قرقی، طلاب و دیگر مناطق مهاجرنشین راه میرویم، دستههای مختلفی از مراسم عَلَمکِشی را میبینیم که هرکدام با عَلَمی برافراشته به عزاداری مشغول هستند و اگر کسی قربانی و یا نذری دارد، جلوی عَلَم ادا میکند.
این مراسم را میتوان بطور سادهتر، زبان سادهای برای طلب حاجتها دانست که با واسطه قرار دادن حضرت ابوالفضل (علیهالسلام)، حاجت خود را از خداوند طلب میکنند.
این مراسم به این شکل است که اگر فردی در هیئتی حاجت و یا خواستهای مانند شفای بیمار و … داشته باشد، یک یا دو شب قبل از مراسم اعلام میکند که میخواهد عَلَم را به خانهاش ببرد. براساس مشورتی که همه با هم دارند، عَلَم را به او تحویل میدهند.
این عَلَم با نیت متوسل شدن به حضرت ابوالفضل العباس (علیهالسلام) و برآورده شدن حاجات، مورد زیارت قرار میگیرد تا اینکه در شب هفتم محرم عزادارانی که در هیئت هستند، پس از جمع شدن، همه باهم به دنبال عَلَم میروند. در محل عَلَم، بعد از روضهخوانی و سینهزنی کوتاه، معمولا صاحبخانه با شیر گرم از مهمانانش پذیرایی میکند. در ادامه همه به دور عَلَم حلقه میزنند و تا محل هیئت، سینهزنان ناله غریبی امام حسین (علیهالسلام) و فراق حضرت ابوالفضل (علیهالسلام) سرداده و بر سر و سینه میکوبند.
شبهای محرم یکی پس از دیگری میگذرد و به گفته خیلی از هیئتیها جای آنهایی که به هر دلیل امسال دوباره طعم تلخ مهاجرت را چشیدهاند، خالی است اما باز هم چیزی از شور محرم نکاسته است. مردم منطقه گلشهر هموطنان ایرانی و مهاجرین همه با هم یکدل و برادرانه در سوگ امام حسین (علیهالسلام) میگریند و آنچه از خدا میخواهند، پیروزی اسلام و مومنین در سرتاسر جهان است.
در زیر تصاویری از مراسم «عَلَمکشی» در منطقه مهاجرنشین گلشهر مشهد را مشاهده میکنید: